อำมาตยาธิปไตย หมายถึง [อำหฺมาดตะยาทิปะไต, อำหฺมาดตะยาทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองที่ขุนนางหรือข้าราชการเป็นใหญ่. (อ. bureaucracy).
[ยวน] น. ความลับ. ก. ปิดบัง, พราง, อําพราง.
ก. บํารุง, เลี้ยงดู, ทะนุถนอม.
ก. ลาจากไป (มักใช้ในกรณีพิเศษ).
(โบ) ว. ที่ปิดบังความจริง (ใช้แก่กริยาพูด), อวมอำ ก็ว่า.
ก. นิ่งอั้นไม่ยอมพูด, พูดไม่ออกด้วยจนใจหรือจนปัญญา,ไม่รู้จะพูดอะไร.
(ปาก) ว. อีก.
ก. พิง เช่น อิงหมอน; พึ่ง, อาศัย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ อาศัยเป็น อิงอาศัย.